ได้เลิกงาม ยามดีแล้ว (?) ไม่ใช่ละ บล็อคกู ความลับของกูจะถูกปล่อยไว้นี่ละ ใครอยากรู้ก็มาหาอ่านเอา ; )


[๑] ยังไงละกูเหนื่อยท้อช่วงชีวิตนึงเลยเหอะ แบบเหมือนมีตัวตนแต่ก็ไม่มีตัวตนในสายตาเลย มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลยนะต่อความรู้สึกนิ่ กูหนีทุกอย่างออกมาเพราะกูมันไร้ค่า คงใช่ ๕๕๕๕ ยังไงละ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครคาดเดาได้และไม่มีใคร เข้าใจความรู้สึกกูหรอก เออกูเขียนฟิคลู่เลย์ด้วยละ แบบSFอ่า ได้หลายตอนละ มันโอเค แต่กูจะเปิดเทอมแล้วกูยังทำใจไม่ได้ กูไม่อยากเรียนวิทย์ แต่กูทิ้งอนาคตไม่ได้ แต่กูอยากตามความฝันกู กูถอยทันมั๊ย ? คงไม่ หมอ แพทย์ เภสัชดีตรงไหน ? มันเลี้ยงคนได้ แต่ถ้าให้คนเรามาฝืนเรียนคงไม่ใช่ พวกเรียน ศิลปะกรรม นิเทศ พวกเกี่ยวกับศิลป์ ผิดตรงไหน ทำไมต้องหาว่าเรียนไปทำไม กูรักการถ่ายรูปมากๆ บ้านมีกล้องสามตัวละ ไม่รู้จะบ่นไร ทุกข์ใจแล้วจะมา
[๒]
ยังมีต่อไม่จบแต่คนละเรื่อง เรื่องไก่มันทำกูพูดไม่ออกมาจริงๆ 
อีกเรื่อง ไม่รักอย่ามาทำเหมือนรัก กูไม่ชอบเลยจริงๆนะ :l กูรู้ว่ากูไม่สำคัญไรกับมึง แต่อย่าเมินกูเหอะ กูเบื่อที่จะหนี ไม่มีใครสั่งแต่กูทำตัวกูเอง ถูกป่ะ  ? เป็นคุณ คุณจะทนมั๊ยละ ?คงไม่ทนหรอก เพราะงั้นกูเลยไม่ทนไง ใครจะไปทนได้ชีวิตนี้ มันสับสนมากๆที่สุดเลยละ ไม่รู้จะทำยังไง น้ำตาอยาากร้องและร้องไม่ออ กมันกลั้น จุกมากเกินไป หึ กูเหนื่อยบ่นบะ ไร้สาระชิบ -3- ๒๑/๔/๕๖